|
بررسی حمله نظامی آمریکا به ایران این نوشتار در اصل و اساس برای مردم عادی جهان و خصوصا ایرانیان است. آنانی که نگرانی از جنگ و ترس از حمله آمریکا را دارند وبنابر شرایط کار و زندگی، در آن حد ازآگاهی سیاسی در شناخت ساخت و پاخت های سیاسی پشت پرده و سیاست بازیها نیستند، تا با توجه بآن نکات طبل توخالی جنگ را به سخره بگیرند. پس با بررسی بسیار مختصر نظامی میتوان گوشه مهم دیگری از ماجرا را روشن نمود تا خیال این دسته از مردم که اکثریت قاطع را تشکیل میدهند، آسوده شود. در این راستا باید گفت آن دسته سیاسیون درون و بیرون حکومتها که ادعای رهبری دارند ولی درک و دانش کافی از این نکات سیاسی و نظامی را ندارند؛ بهتر است در دانش خود تجدید نظر کنند و یا اساسا سیاست را رها کنند. روی این سخنان این نوشتار نیز با آنان نیست. هفته پیش جرج بوش رئیس جمهور آمریکا برای باری دیگر احتمال حمله به ایران را مطرح کرد که در جهان طنین انداز شد. پیشتر وازهمان چند سال پیش که بوش ایران را در محور شرارت( نامی که فی الواقع شایسته آمریکا و اسرائیل میباشد) گذاشت؛ راجع به عدم امکان و توان آمریکا در حمله به ایران نوشتم. اما آن صحبتها و تحلیل ها بیشتر بررسی جنبه سیاسی قضیه بود؛ اینبار هدف نگاهی بر امکان نظامی این حمله میباشد. اما باید یاد آور شد؛ تمامی کسانیکه دانش اندکی از تاریخ داشته، بمیزان کمی تاریخ را ( البته با دقت و برای یادگیری) مطالعه کرده باشند؛ میدانند که ریشه اصلی جنگها منافع اقتصادی و بهره وری از دیگران است. طرح جنگ بر علیه ایران نیز در اصل ریشه اقتصادی و سلطه گری در جهان را دارد. تمامی کشور گشایان سوای اینکه آنها را چگونه ببینیم و نقد کنیم هرگاه نیروی مقابل شکست را میپذیرفت و پرداخت غرامت و خراج سالیانه را متقبل میگردید دست از جنگ و کشتار میکشیدند و حتی با هم متحد میشدند. تنها مورد استثنائی یهودیان بودند که نسل کشی بمعنی تام و تمام را در هنگام فتح و پیروزی بر فلسطینیان روا داشتند. هدف واقعی آنها خالی کردن منطقه از هر انسان غیر یهودی بود. آنها حتی تمامی حیوانات اهلی و هر جانداری را از میان میبردند و بعد شهر ها را آتش میزدند. این نمونه در تاریخ کاملا مغایر با تمامی اصول و دلایل کشورگشائی میباشد. این امر پاک کردن یک سرزمین از ساکنان آن برای ایجاد پاکستان تمام و کمال میباشد. پاکستان بمعنی پاک شده ازکلیه دیگرانی که به نظر آنان کثیف و نجس میآید. داستان کامل آن در عهد عتیق، کتاب یوشع آمده است. تفسیری بر آن نوشته ام که در کتابی در آینده منتشر خواهد شد. اگر صهیونیستهای یهودی میتوانستند بازار و قدرت اقتصادی ایران و در نتیجه کشورهای اطراف را کاملا در دست بگیرند آنگاه ایران را کشوری آزاد، دمکراتیک و... معرفی میکردند. همان چرندیاتی که درباره کشورهای دیگر( اروپائی، آمریکائی ...) با القاب توخالی دمکراتیک ووو میگویند. در این کشورها عملا مردم بزیر بزرگترین و موذیانه ترین تیغ های سانسور و استثمار و... کشیده اند. زندگی پوچ، بی پایه و جهنمی برای این مردم ایجاد کرده اند و پایگاه اصلی زندگی بشر یعنی خانواده را متلاشی کرده اند اما با ظاهری زیبا؛ " درست همانند زشتروئی که با استفاده از وسائل آرایش و در شب و زیر نور چراغ ها خود را زیبا جلوه دهد" . در این جوامع بوسیله تبلیغات دروغین مردم را در عدم آگاهی از وضعیت اسفبار خود قرار داده اند.
محاسبات ضروری پیش از جنگ برای شروع یک جنگ باید محاسباتی را انجام داد. اگر نیروی آغاز کننده جنگ دید درست و دقیقی به واقعیتها نداشته باشد با شکست روبرو میشود. هر زمان که احساس شد جنگ منافع اقتصادی بهمراه ندارد، یا آنرا شروع نکرده و یا چنانچه شروع شده، به آن پایان میدهند. در این مورد خاص؛ حمله به ایران، بزرگترین ضربات را به اقتصاد جهان وارد میکند. زیرا تمامی منطقه نفت خیز را به آشوب میکشید. شیعیان طرفدار ایران را در سراسر جهان وادار به عکس العمل کرده و حتی میتواند پای کشورهای دیگر را هم در جنگ بر علیه آمریکا به میدان بکشاند. از همه مهمتر آنکه آرامش ابدا تا بازگشت دوباره همین سردمداران به ایران و منطقه باز نخواهد گشت. تفسیر بازتر این نکته آنستکه این رژیم که تازه برسر کارآمده و تمام شرایط تاریخی برای رشد را دارد نمیتوان با نیروی قهر و جنگ آنهم از خارج سرنگون کرد. تاریخ و واقعیات کاملا نشانگر آنستکه این رژیم پایه های بسیار مستحکمی دارد و سرنگون کردنش آنهم بطریقی که نادانان سیاسی حاکم بر آمریکا و اسرائیل تصور میکنند امکان نداشته دلیل عدم دانش سیاسی و تاریخی است. اگر حتی تصور شود که در بدترین یا بهترین حالت وضعیت قدرت و نفوذ آمریکا در ایران پس از جنگ همانند افغانستان یا عراق بشود یعنی رژیم و دولت منحل بشوند باز نتیجه چه خواهد بود. این افراد هستند و در جامعه نفوذ دارند و هیچ نیرو و قدرتی وجود ندارد تاجای خالی آنها را بتواند پرکند. اینها نیز با توجه به نفوذی که در جامعه دارند میتوانند برای سالیان طولانی کشور را در بی ثباتی فرو ببرند. حقیقت آنستکه وقتی به این قسمت از جنگ و هدفهای آن و عاقبت جنگ وآینده پس از جنگ نگاه میشود احمقانه بودن و بی نتیجه بودنش بصورتی آنچنان گسترده خود را مینمایاند که انسان از ادامه بحث و بررسی به شرمساری افتاده، آنرا بسیار احمقانه و بررسی را بیهوده ای مییابد. دراین میان تنها اسرائیل و صهیونیستها( و نه آمریکا و آمریکائیان عادی) هستند که خواهان جنگ میباشند؛ زیرا میدانند؛ ایران قدرتمند خواهد شد و ایران شیعه و شیعه و تمامی مسلمانان هیچگاه زیر بار یهودی صهیونیست که بر سرزمین مقدس تکیه زده نخواهند رفت. اکنون همه میدانند که ایران بصورت قطب امید اکثریت مسلمانان از هر مذهب و فرقه ای؛ در مبارزه با اسرائیل و برای رها کردن قدس(شریف) از دست صهیونیستها در آمده است.
جنگ صهیونیستی بعضی ها صحبت از جنگ صلیبی( در اصل باید گفت جنگ صهیونیستی) دیگری کرده وضعیت کنونی را با جنگهای صلیبی مقایسه کرده، براین نظر هستند که جنگ صلیبی دیگری در جریان است. حدود 300 سال جنگهای صلیبی ؛ و همچنین جنگها و مبارزات دیگری در ادوار مختلف برای تسلط مطلق بر سرزمین مقدس صورت گرفت. لیکن اکنون یهودیان میخواهند آنرا برای ابد دراختیار خود بگیرند. این امربرای مسلمان و مسیحی ابدا پذیرفته نیست. خصوصا کلیسای کاتولیک که جنگهای صلیبی را سازمان داد. اکنون تنها گروههائی از مسیحیان صهیونیست (وهر کدام نیز با استدلالی خاص) هستند که از حاکمیت یهودیان برسرزمین مقدس دفاع میکنند. گفته شد استدلالاتی خاص زیرا تعدادی از آنها این مرحله را مرحله گذار برای خارج کردن سرزمین مقدس و قتل گاه مسیح از دست مسلمانان میدانند. آنها معتقدند؛ پس از آن فرصت تسلط دوباره بر سرزمین مقدس و انتقام از " قاتلان مسیح" (یهودیان) و قتل عام آنها برایشان فراهم میشود. توجه شود که این شیوه فکری و کشتار یهودیان تنها در میان مسیحیان بوده وهست. تا بحال نام هیچ گروه اسلامی دیده و شنیده نشده که بدلیل قتل مسیح بدست یهودیان در فکر کشتارآنها بوده و یا باشد. با این استدلال نباید تصور جنگ صلیبی را کرد و چنین نامی بر آن نهاد بلکه بهتر است اصطلاح "جنگ صهیونیستی" را بکار برد.
بررسی نظامی در طول تاریخ بارها و بارها اتفاق افتاده که قوی ترین نیروی سراسر عالم از شکست دادن کشوری کوچک عاجز مانده اند. اولین نمونه قدیمی و جالب، مخصوصا برای ایرانیان شکست های امپراطوری عظیم ایران از شهر دولتهای کوچک یونان بود. هرچند این شهر دولتها بایکدیگر اختلافات بسیار داشتند اما در برابر دشمن خارجی متحد شده و او را بزانو در آوردند. نمونه دیگر مغولها بودند که بزرگترین امپراطوری طول تاریخ بشر را پی افکندند اما آنها(حتی با کمک گرفتن از صلیبیون ، ارامنه ،گرجیان و...) در برابر مملوکان مصر که در اصل بردگان بقدرت رسیده بودند، تن به شکست دادند. در این مقاله قصد بررسی تاریخی این وقایع نیست؛ زیرا فاکتورهای زیادی در میان میآید؛ اما از جمله فاکتورهائی که باین بحث ربط بسیار نزدیک دارد وجای ذکرش هست؛ رسیدن چنین قدرتهائی به نقطه اوج پیروزیها و نقطه عطف در جهت سقوط میباشد؛ امری که درباره آمریکا و اسرائیل نیز در مرحله کنونی کاملا صدق میکند. آمریکا درحمله به افغانستان ابدا به خواستهای خود نرسید. آنچنانکه درمقالاتی قبل از حمله نوشتم؛ این جنگ آمریکا را تضعیف و کلیه کشورها اعم از اروپائیان، ژاپن، ایران و... را تقویت کرد. در حمله به عراق نیز همان ماجرا تکرار شد. مضافا اینکه وضعیت اقتصادی آمریکا کاملا بهم ریخت و در همان حال کشورهای اروپائی، روسیه، چین، هند، ژاپن و حتی ایران و... سربرآوردند. باید توجه کرد: در طول تاریخ بسیار اتفاق افتاده که حمله بزرگترین و قدرتمندترین کشورجهان به یکی از ضعیف ترینها باعث سقوط اش شده؛ حتی اگر در آن جنگ پیروزی نظامی بدست آورده بود. زیرا پیروزی نظامی تمامی ماجرا نیست. سیاسیونی که این نکات را نمیدانند هنوز در ابتدای راه قرار دارند، اگر چه در بالاترین مقامهای دولتی واز نظر سنی پیرانی لب گور باشند. در ظاهر برای عوام چنین استکه آمریکا در عملیات نظامی اعجاز کرده قادر بهر کاری میباشد. اما در عمل چنین نیست. همه جهان شاهد بودند که آمریکا در حمله به عراق ابتدا مجبور بود حتی موشکهای برد کوتاه( 100 کیلومتر) صدام را نیز از او بگیرد. زیرا قادر به منهدم کردن آنها در روی زمین و نیز ساقط کردن آنها در هوا نبود و هنوز هم قادر به این کارها در مورد موشکها و خصوصا موشکهای ایران نیست. زمانی هم که کاملا مطمئن شد صدام سلاح شیمیائی ندارد آنگاه حمله کرد. زیرا قادر بمقابله با آن سلاح ها نبود. این سلاح ها میتوانستند به او ضربات مهلک بزنند. آمریکا میدانست که در چنان جنگ گسترده و تمام عیاری صدام و یا هر کشور دیگری از تمامی امکانات نظامی خود دربرابر حملات غیر انسانی آمریکا که در آن از مهمات اورانیومی استفاده میکرد؛ بهره خواهد گرفت. البته آمریکا که خود بازیچه دست اسرائیل بود بدستور ارباب میبایست کاملا صبر کند تا مطمئن شوند؛ موشکهای صدام که بردش به اسرائیل میرسید، بهمراه سلاح های شیمیائی و بیولوژیک از میان رفته اند و صدام نمیتواند آسیبی به ارباب( اسرائیل) برساند. در جنگ اول آمریکا با صدام؛ شلیک موشک های صدام به اسرائیل وحشت مرگ را جلوی چشم آنها آورد و این خود از دلایل اصلی عقب نشینی آمریکا بود. این حملات و امکان حمله صدام به اسرائیل، توسط موشکهائی که احتمال تجهیز به مواد شیمیائی و بیولوژیک را داشت از بحث برانگیزترین مباحث آن جنگ بود. هنوز هم هیچ کشوری قادر نیست تا موشکهای شلیک شده را در هوا مورد هدف قرار بدهد. مخصوصا موشکهای شهاب ایران را که از جو خارج میشوند.
اما در مورد حمله به ایران: همچنانکه وزیر دفاع ایران اعلام کرد این کشورهمانند اتومبیل پیکان، موشکهای با برد 2000 کیلومتر میسازد که براحتی از هر نقطه ایران میتواند اسرائیل را مورد هدف قرار بدهد. این ادعا کاملا واقعیت دارد. در کنار آن ایران دارای موشکهای زمین به دریاست که قادر است تمام شناورهای دریائی را مورد هدف قرار بدهد. بنابراین آمریکا چاره ای ندارد مگر اینکه در صورت یک جنگ تمام عیار و یا حتی کوچک، ناوگان خود را از منطقه و خلیج فارس و حتی از دریای عمان خارج کند. ابدا نباید از توان نظامی آمریکا غول ساخت و تصور کرد ناو هواپیمابر آمریکا در خلیج فارس قادر است تا تمامی موشکهای شلیک شده ایران را در هوا نابود سازد. بلکه ناو هواپیمابر( و کلیه نیروی دریائی) آمریکا در خلیج فارس کاملا در تله است و باید از منطقه خارج شود. کسانیکه با جنگ آشنائی دارند میتوانند شباهت این ناوها و وضعیت تانک ها را در حالیکه در برد موشکهای سبک قابل حمل بر دوش هستند متوجه شوند. بقول مولوی: پشه چو بسیار شود برآرد از پیل دمان روزگار. اینکه جنگ الکترونیکی است و آمریکا نیروی الکترونیکی ایران و در نتیجه کنترل و سازماندهی ارتش ایران را بهم میزند؛ مدتهاست برای ایران که در جنگ با عراق از این مسئله و توسط هواپیماهای اجاره ای فرانسه به صدام حسین ضربه خورد، امری شناخته شده است. این هواپیماها موشکهائی شلیک میکردند که رادارها را مورد هدف قرار میدادند. بنابراین رادارها با اولین اعلام پرواز هواپیماهای عراقی خاموش میشدند. ایران نیز مدتها پیش اعلام کرد که قادر به جنگ الکترونیکی و از کار انداختن کلیه سیستم های مخابراتی دشمن میباشد؛ که البته اشاره اش به نیروهای آمریکائی بود. تجربه 8 سال جنگ برای ایران اکنون بسیار کارآمد و ارزشمند است.
تعداد نیروی نظامی لازم برای حمله به ایران برای بررسی این موضوع و بدست آوردن رقمی تقریبی باید مقایسه ای انجام داد. برای اینکار نمونه عراق که کشور همسایه ایران بوده و برخلاف طالبان ها در افغانستان؛ دارای ارتش و در نتیجه قادر به جنگ کلاسیک بود، مورد توجه قرار میگیرد. آمریکا برای حمله به عراق به تنهائی قادر به تجهیز نیرو نبود و مجبور به گرفتن کمک از سایر کشورها شد. این کمکها شامل نیروی نظامی و بعضی تجهیزات و سلاح ها بود که آمریکا از آنها بهره نداشت و باید از دیگران میگرفت. کمااینکه مجبور بود تا نوعی تانک و وسیله نقلیه قابل عملیات در جنگهای شیمیائی را با هر طرفندی از آلمان بگیرد. برای جنگ بر علیه عراق حدود 130000 نیرو لازم بود. وسعت عراق یک چهارم ایران است و جمعیت آنهم یک چهارم ایران؛ پس باید حدود شانزده برابر نیرو(2080000) به ایران اعزام شود. ایران کشوری کاملا کوهستانی است که امکان عملیات را از بسیاری هلیکوپترها و نیروهای هوائی و زمینی میگیرد. این مشکلی است که باید از جای دیگری جبران کرد ومشکلات زیادی را جلوی مهاجم میگذارد. از همان روز حمله به عراق، نیروهای شیعه که بیشتر از 60 در صد جمعیت و در جنوب عراق بیشتر از 95 در صد را تشکیل میدهند؛ به دستور غیر مستقیم ایران هیج مخالفتی با مهاجمان نکردند. این دستور توسط وزیر امور خارجه ایران، با اعلام اینکه ایران در این جنگ دخالت نخواهد کرد، صادر شد. کردها نیز در شمال با رژیم صدام همکاری نکردند بلکه برعکس خود از بزرگترین دشمنان او بودند. برعکس در ایران چنین مسائلی نیست و متقابلا اگر قرار باشد به ایران حمله شود حتی نیروهای اپوزیسیون خارج از حکومت هم به حمایت از استقلال کشور و برعلیه متجاوز برخواهند خواست. چنانچه این فاکتورها را هم در معادلات بگنجانیم، آنگاه دیده میشود که برای حمله به ایران چندین ده برابر حمله به عراق نیروی نظامی و تجهیزات لازم است. نکته دیگر توان نظامی ایران در مقطع کنونی است که ابدا قابل مقایسه با توان صدام در زمان تهاجم آمریکا نیست و بسیار بسیار بالاتر از آنست. این نیز مشکلی بر مشکلات نظامی آمریکا میافزاید.
نباید فراموش کرد که آمریکا برای انتقال اینهمه نیرو و تجهیزات در حالیکه کشورهای همسایه ایران از در اختیار گذاشتن پایگاه معذور هستند نیازمند چندین سال و شاید چندین ده سال زمان باشد. بنابراین بنظر میرسد که صحبت از حمله نظامی آمریکا به ایران؛ به یک شوخی و یا طرفند سیاسی برای بهره وری از مسائل دیگر ویا در بدترین حالت و اقدام بدان، به خودکشی برای آمریکا و اسرائیل بیشتر شباهت داشته باشد تا یک جنگ واقعی و کلاسیک. البته شاید آخرین آلترناتیو و برگ برنده آمریکا بمب اتمی باشد. در آنصورت باید عکس العمل بین المللی را دید و اینکه آیا آمریکا والبته ارباب اسرائیل که در تیررس ایران قرار دارد حاضر باین ریسک هست که متقابلا مورد حملات موشکی ایران که در چنین وضعیتی میتواند شیمیائی، بیولوژیکی و یا حتی اتمی باشد دوام بیاورد. نباید از نظر دور داشت که در این طرف جهان امپراطوری شیعه خوابیده که ابدا نمیتواند برتری دیگری خصوصا صهیونیست را به پذیرد. بمبهای کثیف یا کوچک نیز در جهان بوفور یافت میشود و در چنین شرایطی در قبال پول میتوان آنها را در هرکجای دنیا تحویل گرفت که از جمله در خود آمریکا، و در همانجا نیز میتوان شهرهای بزرگ را تهدید کرد. در صورت استفاده آمریکا از بمبهای اتمی یا اورانیومی، مسلمانان وخصوصا شیعیان و سایر مخالفین سیاستهای آمریکا وحتی کسانیکه برای پول هرکاری میکنند(همچنانکه آمریکا در ارتش خود از این افراد مزدور سود میبرد)، میتوانند در آمریکا (و اسرائیل) شهرهای بزرگ را به نابودی بکشانند. بنابراین دیده میشود که کار باین سادگیها نیست که آمریکا بتواند هرکاری خواست بکند و دیگران هیچ. این پیچیدگی که تنها آلترناتیو را استفاده از بمب اتمی برای آمریکا باقی میگذارد همان ضرب المثل ایرانی میشود که: سنگ بزرگ علامت نزدن است. ذکر این نکته در همین جا ضروری استکه: با این وصف دیده میشود در صورتیکه ایران بمب اتمی داشته باشد امکان جنگ کلا در منطقه کاهش مییابد.
حمله نظامی آمریکا به بعضی اهداف خاص در ایران حال تصور کنیم که آمریکا میخواهد به هدفهای خاصی در ایران حمله کند. این نکته نیز همان معنی جنگ یا شروع جنگ را دارد و نمیتواند در همان حد محدود باقی بماند. یعنی آمریکا حمله ای بکند و بعد چه؟! آیا ایران باید ساکت بنشیند و هیچ عکس العملی بخرج ندهد. این سکوت و عدم پاسخگوئی نظامی یعنی پذیرش شکست. اما اگر بخواهد جواب بدهد، باید به نیروهای نظامی آمریکا در منطقه حمله بکند بدینصورت کار بالا خواهد گرفت. در ابتدا راضی کردن کشورهای منطقه در پذیرفتن ریسک گذاشتن پایگاه در اختیار آمریکا برای حمله به ایران، کاری ساده نبوده؛ امکان آن نزدیک به صفر است. با این وجود فرض کنیم آمریکا از نقطه ای از یکی از کشورهای همسایه به ایران حمله بکند. افغانستان و عراق؛ اگر این حملات از این دو کشور صورت بگیرد که هم اکنون تحت اشغال آمریکا میباشند؛ ایران نیازی ندارد با دولت آنها وارد جنگ مستقیم بشود. ایران به شهرها و اماکن آنها حمله نخواهد کرد بلکه از درون این کشورها نیروهای بسیاری که حامی ایران هستند آمریکا را تحت فشار قرار میدهند و جنگ براه میاندازند. البته در حال حاضر رابطه این کشورها که هنوز از ثبات داخلی برخوردار نیستند با ایران خوب است. دولتهای آنها بسیار ضعیف بوده خود نیازمند ایران هستند. حتی در عراق آنها طرفدار کامل ایرانند و ابدا بنظر نمیرسد دولتهای این کشورها و در اساس کلیه کشورهای همسایه اجازه دهند تا حمله آمریکا از کشورشان به ایران، رابطه با ایران این کشور همسایه و قدرتمند را بخطر بیاندازد. اگر آمریکا از طریق کشورهائی دیگر وارد جنگ با ایران بشود این دولتها باید بدانند که خود نیز وارد جنگ با ایران شده اند و همانند ضربه هائی که از طریق کشور آنها بر ایران و مردم ایران وارد میشود بر آنها نیز وارد میشود. در این صورت ابداً دیده نمیشود که کشورهای همسایه ایران هیچکدام حاضر به چنین ریسکی باشند. اکثر کشورهای همسایه کوچک و ضعیف اند و از طرفی روابط خوبی با ایران دارند. کویت و قطر؛ کشورهائی مانند کویت و قطر که پایگاه نظامی برای حمله به عراق در اختیار آمریکا قرار دادند میدانستند که این کشور از موشکهائی که بتواند آنها را مورد هدف قرار بدهد عاری شده است. اما اگر این کشورها همین عمل را در مورد ایران انجام بدهند پس عملا با ایران وارد جنگ شده اند و در آنصورت مورد حمله موشکی تلافی جویانه ایران قرار خواهند گرفت. این امری استکه آنها با توجه به کوچکی و جمعیت کم ابدا قادر به تحمل اش نیستند. البته یک راه دارد که بیشتر به طنز میماند اینکه آمریکا قبل از شروع بهر اقدام نظامی تمامی ساکنین این کشورها را به آمریکا منتقل کند. ازطرفی تعداد زیاد ایرانیان ساکن در این کشورها؛ نیز شهروندان ایرانی الاصل که هنوز رابطه عاطفی خود را با ایران حفظ کرده اند؛ همچنین مسلمانان و خصوصا شیعیان ساکن این کشورها و در مجموع کلیه ساکنین که هیچ خصومت خاصی با ایران و ایرانیان ندارند حاضر به دادن پایگاه به آمریکا برای حمله به ایران نیستند و حتی در برابر آن به مقاومت برخواهند خواست. دو کشور ترکیه و آذربایجان که اسرائیل مدتها تلاش بسیار کرد تا از آنها دشمنی جدی بر علیه ایران بسازد اکنون رابطه حسنه ای با ایران دارند و تمامی رشته های اسرائیل را پنبه کردند. مخصوصا آذربایجان که کشور بسیار کوچکی میباشد جرات مقابله با ایران را ندارد. ترکیه نیز میداند در گیری با ایران میتواند به قیمت از دست دادن منطقه کرد نشین آن کشور تمام بشود و برای حفظ تمامیت ارضی به کمک ایران و سوریه نیاز دارد. جالب توجه است که همین هفته نخست وزیر پیشین ترکیه ضمن محکوم کردن تهدیدهای آمریکا گفت: ایران کشور قدیمی و بسیار قدرتمندی است که حتی دولت عثمانی نیز در اوج قدرت خود قادر به شکست اش نبود. ارمنستان کشوری است که از بهترین متحدان ایران میباشد و دلایلش هم کاملا روشن بوده ابدا حاضر به همکاری با آمریکا نیست. حمله آمریکا به ایران برای این کشور فاجعه است. بنابراین لبی های ارمنستان در کنگره آمریکا از مخالفین سرسخت حمله آمریکا به ایران هستند. پاکستان که اتمی است ابدا از جنگ بر علیه ایران حمایت نکرده و نخواهد کرد. رئیس جمهور پاکستان نیز همواره بدنبال روابط خوب باایران است. او تجربه روسای جمهور پیشین که وابسته به آمریکا بودند را روبروی خود دارد و میداند، این آمریکا ست که زیرپای او را خواهد زد و برای بقا و حیات خود به حمایت ایران احتیاج دارد. از جنبه سیاسی و اقتصادی و رابطه با هند نیز ایران است که میتواند مشکل آنها را با کشیدن خط لوله گاز بمیزان بسیار زیادی حل کند و آمریکا بغیر از مشکل سازی برایشان کاری نکرده است. پاکستان پس از حمایت مستقیم از آمریکا در جنگ بر علیه طالبان با مشکلات عدیده داخلی روبرو شد و بنابراین توان حمایت نظامی دیگری از آمریکا را ندارد. مضافا اینکه شیعیان در این کشور رقم قابل ملاحظه ای را تشکیل میدهند و رابطه بسیار خوبی با ایران دارند و میتوانند براحتی اوضاع کشور را بحرانی کنند. در آنصورت دولت پاکستان نمیتواند در دوجبهه برعلیه طرفداران طالبان و شیعیان طرفدار ایران وارد جنگ شود. در چنین وضعیتی اساس و شیرازه ارتش، دولت و... آن کشور بهم خواهد ریخت. با تمام این تفاصیل و در صورتیکه آمریکا به نقاطی در ایران حمله کرد: اولا ایران میبایست از طروق سیاسی و سازمان ملل در پی محکومیت و در خواست غرامت جنگ برآید. ثانیا از آنجا که جهان را بنوعی جنگ صلیبی ( و البته اینبار باید گفت جنگ صهیونیستی) کشانده اند و پای حیثیت کشور، اسلام و جهان شیعه و... پیش آمده، عدم پاسخگوئی پذیرش شکست برای ایران و قبول بندگی صهیونیستها برای جهان شیعه و رهبری آن میباشد. بنابراین پاسخ نظامی از جانب ایران کاملا اجتناب ناپذیر است. پس دامنه جنگ به یک حمله تنبیهی از جانب آمریکا تمام نخواهد شد. مقصود از حمله تنبیهی آنستکه آمریکا تصور میکند با یک حمله به بعضی نقاط ایران؛ این کشور متنبه شده از در پوزش در آمده همه چیز بهمین سادگی تمام خواهد شد. در حالیکه ابدا چنین نخواهد بود و ایران با استفاده از سلاح های نسبتا پیشرفته، قادر به دفاع از خود و زدن ضربات تلافی جویانه بر نیروهای آمریکائی حاضر در منطقه میباشد. البته ایران قادر به لشکر کشی به آمریکا نیست اما در خاک خود به آسانی میتواند آمریکا را به شکستی بسیار مفتضحانه بکشاند. آمریکا و اسرائیل بسیار بسیار کوچکتر و ناتوانتر از آنند که قادر باشند شکست را به ایران تحمیل کنند. ادامه زدوخوردهای نظامی میان ایران و آمریکا کار را به مداخلات گسترده تر و استفاده از سلاح های خطرناکتر میکشاند. مسلما حتی اگر اسرائیل ادعای بیطرفی بکند باز این امر از جانب هیچ عقل سلیمی و از جمله حکومت ایران پذیرفته نخواهد شد. پس حتی اگر ایران مستقیما اسرائیل را مورد هدف قرار ندهد نیروهای طرفدار ایران در کشورهای همجوار اسرائیل و حتی در خود این کشور با حملات اشان اسرائیل را به عذاب خواهند آورد. در ادامه این درگیریها خواهی نخواهی پای اسرائیل بمیان کشیده خواهد شد. موشک بارانهای دو طرف همه را بعذاب خواهد آورد احتمال استفاده اسرائیل از سلاح اتمی را نباید نادیده گرفت زیرا این کشور و صهیونسیتها ، جنایتکارترین و بی رحم ترین انسانهای طول تاریخ بشر بوده و هستند. در مقابل آن ایران نیز حق استفاده از سلاح های شیمیائی و بیولوژیک را خواهد داشت. دستیابی بدین سلاح ها کاری بسیار بسیار آسان میباشد، خصوصا برای یک کشوری در حد علمی- صنعتی ایران. نباید از نظر دور داشت که در چنان شرایطی انواع سلاح ها از زرادخانه ها به طرفهای درگیر میرسد. در چنین شرایطی بازار فروش اسلحه چه بصورت علنی و چه با عنوان " بازار سیاه اسلحه" بسیار رونق خواهد گرفت. در این مورد خاص باید کاملا انتظار داشت که حتی سلاح اتمی در اختیار ایران قرار بگیرد. بنابراین حمله به ایران کاری است که باین سادگیها تمام نمیشود. شاید شروع اش با حماقتی از جانب آمریکا آسان باشد. اما پایانش را ابدا نمیتوان پیش بینی کرد و گناه این جنایت بزرگ بشری تا ابد برگردن صهیونیستهای یهودی و مسیحی آمریکا و اسرائیل خواهد بود. پس این بررسی بسیار مختصر ؛ باید در خاتمه گفت که تمام اینها سیاست است. آنچه که تعیین کننده و پیش برنده است نه جنگ بلکه سیاست است. ایران باید راه سیاست بازی را بخوبی پیش بگیرد و از این طریق آمریکا این غول یک چشم بامغزی گنجشکی را به زانو در آورد. اکنون در جهان جنگ قدرت بسختی در میان کشورها در گیر است. ژاپن، چین ، روسیه و بالخصوص اروپا میخواهند از موقعیت ایران در بزانو کشاندن آمریکا استفاده ببرند. این در اصل جنگ ایران و آمریکا نیست بلکه جنگی همگانی است که بصورت سرد در گیر است. اما جنبه گرم آن خطرناک است. آمریکا و در اصل اسرائیل و یهودیان صهیونیست میخواهند بوسیله آن دیگران را بزانو در آورد اما سایرین نیز سیاست بازان خوبی هستند. اما وظیفه اصلی ایران در وهله اول هرچه بهتر کردن رابطه اش با همسایگان است تا بدینطریق راه جنگ را به بندد.
پس نوشت: این مطلب چندی پیش نوشته شد اما تصورم براین آمد که شاید مردم این نکات را میدانند و ضرورت آنهم از میان رفته است. لیکن نوشته های صاحبان قلم نشان داد که هنوز جای طرح مسئله از این زاویه باز است. در این میان روز پنج شنبه 22 بهمن خبرگزاریها از قول کره شمالی اعلام کردند؛ این کشور بمب اتمی دارد. نکته مهم در این اعلام در رابطه با جنگ برعلیه ایران میتواند همان بازار سیاه خرید سلاح اتمی در صورت نیاز به دفاع اتمی از کشور باشد. حسن بایگان ژانویه 2005 بهمن 1383 hassan@baygan.net
|