وقایع اخیر ایران شامل دو بخش اعتراضات و اغتشاشات بود!
۱- اعتراضات:
اعتراضات خواست‌های اجتماعی، فرهنگی و حتی اعتراض به فساد درون حاکمیت و کشور و… که کاملا به حق بود.
رژیم حاکم باید به این اعتراضات توجه کرده، خواست‌های این اکثریت مردمان را برآورده بکند.
این اعتراضات با روش‌هایی مناسب صورت گرفت.
چنانچه رژیم حاکم به رفتار خود ادامه بدهد یعنی فقط در پی برآورده کردن خواسته‌های یک گروه خاص (مخصوصا آخوندهای شیعه که آنها نیز به صدها فرقه تقسیم می‌شوند) باشد، به مرور با اختلافات درونی فرق مختلف شیعه، همین تعداد افراد اطراف خود را هم از دست خواهد داد.
۲- اغتشاشات:
اغتشاشات خواسته غرب برای جنگ داخلی و فروپاشی ایران متحد و بزرگ بود، تا پس از آن روسیه را نیز در جنگ اکراین شکست بدهد و در نتیجه چین را هم به سختی به عقب براند و خود را از بحران‌های اخیر نجات داده به سیستم استعماری و برده داری نوین خود ادامه بدهد.
در این جریانات غرب بر موج اعتراضات و خواسته‌های مردم سوار شد و به آن دامن زده و منافع خود را پیگیری می‌کرد و سعی در خشن و نظامی کردن آن داشت. از طرفی مردمان بسیاری که می‌خواستند از این اعتراضات حمایت بکنند از بیم دخالت‌های غرب و احتمال جنگ داخلی سکوت کردند.
دست اندرکاران این اغتشاشات روش‌های خشن را به کار گرفتند و سعی داشتند کشور را تا بالاترین حد خشونت‌ها و درگیری‌های سخت نظامی بکشانند.
مسلما استفاده از سلاح سرد و در مواردی سلاح گرم، روش گروه اول که خواسته‌های اجتماعی داشتند نبود، این دسته اکثریت مردمان اند و جزو بهترین میهن دوستان و خواستار وحدت و توسعه همه جانبه کشور می‌باشند.
مردمان کشور ایران دارای فرهنگ‌ها و خواسته‌های متنوع هستند و حق دارند که تسلیم یک نوع عقیده مذهبی خاص نشوند.
وظیفه دولت‌ها یافتن راه‌هایی است که بتواند خواسته‌های اکثریت مردم را اجرا بکند و نه فقط یک گروه کوچک در حاکمیت نشسته را.
اعتراضات اخیر باید حاکمیت را بیدار کرده باشد که اکثریت مردم آنچه را آنها می‌خواهند، نمی‌خواهند، و اگر در جهت جلب رضایت عموم مردم حرکت نکند به سختی ضربه خواهد خورد و به احتمال قوی در چنان شرایطی با دخالت غرب شیرازه کشور از هم خواهد پاشید و در این میان خود آخوندها نیز کشته های زیادی خواهند داد و گناه اصلی برگردن حاکمان خواهد بود.
۲۶ اکتبر ۲۰۲۲
۴ ابان ۱۴۰۱
تبلیس – گرجستان
