وقایع اخیر سوریه برای مردمان عادی که فقط از طریق رسانه‌ها اخباری به دستشان می‌رسد گیج کننده و غیر قابل تصور و پیش بینی بود و هست.
من از ابتدای حملات نیروهای تروریستی یا مخالف دولت سوریه (یا هرچه بخواهید نام بگذارید) از موضعگیری خونسردانه تا حد بی تفاوت ایران متعجب بودم و چون هیچ‌چیز این حرکات با واقعیاتی که در نظر گرفته می‌شد همخوانی نداشت هیچ نگفتم و چیزی ننوشتم. زمانیکه اطلاعات کافی نیست سکوت بهتر است.
مسلم بود که همکاری سوریه با روسیه و ایران و عراق و لبنان به آسانی می‌توانست تمام آن نیروها را نابود بکند و اینبار تا مرز ترکیه عقب براند و کردها را هم ساکت بکند و با حمایت کره شمالی و … جولان را هم از اسرایل بازپس بگیرد، مگر اینکه غرب مجبور به مداخله تمام عیار می‌شد و یک جنگ گسترده یا جهانی به راه می‌افتاد.
اکنون در این لحظاتی که نیروهای مهاجم به دروازه های دمشق پایتخت سوریه نزدیک می‌شوند و هنوز ایران در کمال خونسردی در جلسات مختلف برای حل سیاسی شرکت می‌کند، در سردرگمی هستم.
البته می‌توان ده‌ها حدس زد ولی هیچ‌کدام به نتیجه منطقی نمی‌رسد. پس باید توافقات و یا احتمال خطرات مهمی (مثلا جنگ فراگیر جهانی) در پشت پرده باشد که ما مردمان از آنها ابدا اطلاعی نداریم. و اتفاقا همین خطر اصلی برای ما مردمان عادی است زیرا:
چند سال پیش دوستی در خانه‌ام از من پرسید اینهایی که آدم می‌کشند چه کسانی هستند؟
گفتم: من و تو.
با تعجب گفت: من حتی جرات ندارم سر یک گنجشک را بکنم.
گفتم: زمانش که رسید آنها که جنگ به راه می‌اندازند از من و تو آدم‌کش می‌سازند و به جنگ می‌فرستند.
و این در بی اطلاعی گذاشتن و فریب مردمان خطرناکترین حیله است که غرب برترین/بدترین است و شیطان را درس می‌دهد.
۷ دسامبر ۲۰۲۴
۱۷ آذر ۱۴۰۳
بخارا – ازبکستان
فیلسوف صاحب مکتب
م. حسن بایگان
