صحبت‌های پزشکیان رییس جمهوری جدید ایران در مجلس و لبخندهای معنی دار (از روی خوشحالی و تایید) بسیاری از نمایندگان، بازگو کننده توافق در سطحی بالاتر از مجلسیان بود. و در نتیجه همه افراد در لیست دولت جدید برای اولین بار بدون مشکلی آنهم با بالاترین رأی تأیید شدند.
خامنه‌ای دو آلترناتیو اصولگرایان جلیلی و پزشکیان را داشت!
۱- جلیلی دولتی یک دست اصول گرا و ضد غرب را می‌آورد.
۲- پزشکیان که به نوعی در جناح خامنه‌ای بود؛ دولتی ترکیبی از اصولگرایان و غرب‌گرایان را ارایه کرد.
دولت روحانی غربگرای کامل بود و در نتیجه جنگ‌هایی میان آنها صورت گرفت. البته روحانی وابسته به فری ماسونری انگلیس بود و با اسرایل (صهیونیست) موضع‌گیری داشت و دارد. توضیحات را پیشتر بارها در موارد مختلف سیاسی نوشته‌ام.
در زمان روحانی سازمان امنیت و بعضی نیروهای مسلح کاملا زیر کلید او به عنوان رییس جمهوری بودند و او توانست درگیری‌های نظامی داخلی (تحت نام کاذب حرکت مردم) به راه بیندازد ولی اکنون پزشکیان به عنوان رییس جمهوری در این مسیر نیست.
خامنه‌ای سیاسی‌کار ماهری است او پیشتر نیز به امثال احمدی نژاد، موسوی و بسیاری در پست‌های بالا موقعیت داد هرچند بعد آنها بر روی او شمشیر کشیدند.
یکی از مشکلات درون حاکمیت؛ اختلافات خود روحانیون و تفاسیر گوناگون آنها از اسلام است.
پزشکیان در زیر سلطه غرب‌گرایان نیست!
دولت پزشکیان به نوعی آشتی میان دو جناح است!
در نتیجه سازش میان دو جناح؛ سیاست داخلی و خارجی ایران کاملا متفاوت با دولت‌های قبلی خواهد بود. البته اگر در آینده اتفاق خاصی نیفتد.
داستان توافقات را می‌شد از فریادهای ظریف در مبارزات انتخاباتی فهمید که می‌گفت: رهبری (خامنه‌ای) من را تایید کرده است.
خامنه‌ای نیز با کنار کشیدن از حمایت از کاندیدای خاص؛ دشمنی شکست خوردگان را بر خود نخرید و از جانبی حمایت همه را به دست آورد.
اینکه غرب‌گرایان و اسرایل دایم مستقیم و غیر مستقیم تمام مشکلات را بر گردن خامنه‌ای می‌انداختند برای او جالب نبود و بالاخره باید به نوعی با آن برخورد می‌شد که با این سبک و پذیرش نیروهای جناح‌های مختلف این نیز برطرف خواهد شد.
سیاست خامنه‌ای بالاجبار و یا هر دلیلی، همکاری میان دو جناح بود و هست.
زیرساخت‌های ایران پس از چندهزار سال شاهنشاهی هنوز برپایه اتکا بر یک نفر در صدر می‌باشد.
چرا ایران هنوز پاسخ به اسرایل نداده است!
حاکمیت ایران پس از تجربه ۸ سال جنگ بزرگ با عراق اکنون سال‌هاست از جنگ مستقیم فرار می‌کند؛ اما به خوبی از نیروهای نیابتی استفاده می‌کند.
در خصوص خونخواهی از اسرایل نیز در حال بررسی همین نکته است تا کار به جایی نکشد که درگیری جدی نظامی با اسرایل و غرب روی بدهد و آسیب‌های جدی بر زیربناهای کشور و اقتصاد وارد بشود.
نکته:
۱- کشور درگیر انتخابات ریاست جمهوری و تشکیل دولت بود.
کشوری که دولت ندارد، نمی‌تواند وارد جنگ بشود!
۲- چند میلیون نیروی آنها در راه‌پیمایی اربعین هستند.
نتیجه مصالحه میان جناح‌های قدرت:
اگر غرب‌گرایان را بتوان کنترل کرد تا ایران را به مستعمره غرب و مخصوصا یهودیان صهیونیست حاکم بر غرب در نیاورند و سیاستی متعادل با همه کشورهای جهان در پیش بگیرند و بعضی کشورهای غرب نیز بپذیرند که حاکمیت ایران کاملا ضد غرب نیست آنگاه تغییری اساسی در ایران و غرب و شاید وضعیت جهان صورت بگیرد. زیرا ایران کشوری تعیین کننده در سیاست جهان است.
با داشتن پست وزارت هردو جناح اصلی در دولت و به تبع آن در زیر مجموعه‌ها، دلیل آن تظاهرات‌ها (که هربار یکی از آنها پشتش بودند ولی مارک حرکت مردمی بر آن می‌زدند) از میان می‌رود و در نتیجه امکان دخالت‌های سیاسی و ترورهای غرب در ایران نیز بسیار تضعیف می‌شود.
و شعار مرگ بر دیکتاتور نیز گفته نخواهد شد.
ایران با تمام ضعف اقتصادی که قابل مقایسه با کشورهای اروپایی نیست ولی نقش او از اکثریت کشورهای اروپایی در سیاست جهان بسیار بیشتر است. این یعنی به نوعی ایران قدرتمند است.
دولت پزشکیان تجربه‌ای جدید در جهان است!
دولت پزشکیان چند جناحی است که باید با همکاری و یا مصالحه با یکدیگر مسایل را حل کنند. اگر اختلافات اینچنینی درون حاکمیت درست مدیریت بشود برای آزادی‌ها از جمله آزادی‌های اجتماعی، رفاه و توسعه کشور مثبت خواهد بود.
شاید این دولت تنها نمونه در جهان باشد که جناح‌های مختلف (مخالف یکدیگر)، در آن قرار دارند.
در تمامی جهان حزب مشخصی قدرت را در دست می‌گیرد و دولت تشکیل می‌دهد و هیچ موقعیتی را برای احزاب و نیروهای مخالف باقی نمی‌گذارد.
حتی در سوید با اینکه ده‌ها سال حزب سوسیال دمکرات بدون حمایت حزب کمونیست (بعدها به حزب چپ تغییر نام داد) نمی‌توانست اکثریت را به دست بیاورد و دولت تشکیل بدهد؛ ولی به هیچ وجه از این حزب وزیر یا مهره تعیین کننده انتخاب نکرد. وضعیت آمریکا و امثالهم از روز روشن‌تر است.
۲۲ اگست ۲۰۲۴
۱ شهریور ۱۴۰۳
اپسالا – سوید
فیلسوف صاحب مکتب
م. حسن بایگان
