داستان معروفی در مدارس ایران تدریس می‌شد اینچنین: شخصی از آشپز خود می‌خواهد بهترین خوراک را برایش تهیه کند. آشپز خوراکی از زبان برایش می‌پزد. روز بعد او از آشپز می‌خواهد بدترین خوراک را برایش تهیه بکند و او برایش دوباره خوراک زبان می‌پزد. ارباب از آشپز دلیل را می‌پرسد. پاسخ می‌گیرد: این زبان است که چیزها را بهترین و بدترین و هرگونه بخواهد جلوه می‌دهد.
اما این داستان یک نقص بزرگ فلسفی دارد اینکه زبان فقط وسیله بیان اندیشه است.
حرف‌های درست، غلط، جنگ افروز، صلح‌جوی، بشردوستانه و ضد بشری و… و دروغ گفتن توسط زبان؛ فقط بیان افکار است.
اینجاست که ادیان و همه به ظاهر فلسفه‌های فلاسفه دروغین غرب همه کاذب و از ریشه غلط هستند و از طرف ثروتمندان و کشیش‌ها، ربی ها، آخوندها، مونک ها و… از زبان آنها به شکل دیگری (دروغین) ارایه می‌شوند و ابدا اجازه نمی‌دهند مردمان به عقل اجتماعی – انسانی برسند.
این اندیشه (مذهبی و یا فلسفی واقعی انسانی) آموزش داده شده به افراد است که می‌تواند بهترین و بدترین ها باشد.
برای اطلاعات بیشتر فلسفی به مقاله من درباره “سن عقل، سن عقل سیاسی، سن عقل اجتماعی، سن عقل فلسفی” مراجعه کنید.
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴
۱۸ مای ۲۰۲۵
فیلسوف صاحب مکتب
م. حسن بایگان
اپسالا ـ سوید