نقش اساسی ایران در تغییر قدرت در جهان! اتحاد نظامی میان روسیه و کره شمالی، توازن قدرت در جهان را تغییر داد!

نقش ایران!

موضوع استقلال طلبی از ده‌ها سال پیش از وقایع بهمن ۱۳۵۷ بیشترین نیروی سیاسی مردمان ایران را به خود مشغول کرده بود. مخالفین شاه دو نکته را اساس مخالفت خود قرار داده بودند:

۱- شاه و دستگاه حکومت او را وابسته به غرب می‌دانستند.

۲- شاه حکومت فردی را اعمال می‌کرد و حاضر نبود هیچ نیروی دیگری در حکومت فردی او شریک باشد.

توجه شود که دوران حکومت پهلوی را می‌توان حکومت فردی نامید زیرا تا پیش از آنها حکومت‌های ایران شاهنشاهی واقعی بودند. یعنی هر شاهی حمایت گروه وسیعی از مردمان خودش (قوم، قبیله، ایل …) را داشت و شاه شاهان (شاهنشاه) که بر آنها برتری داشت از حمایت تعداد بسیار زیادی مردمان خودش برخوردار بود. اما رضا شاه و پسرش محمد رضا شاه از این موقعیت برخوردار نبودند. پس حکومت آنها فردی بود. و به همین دلیل (و توضیحات بیشتری که پیشتر نوشته و گفته‌ام) به سادگی هر دو اینها را غرب بر کنار و به نوعی آواره یا در به در کرد.

وقایع بهمن ۱۳۵۷ (۱۹۷۹ مسیحی) ایران، به خواست غرب شروع شد ولی خیلی زود و همان روزهای اول، خمینی که پشتیبانی عظیم مردم و مخصوصا خواست استقلال و مبارزه با استعمار غرب را می‌دید، فورا موضع ضد غرب گرفت و از همان ابتدا رو در رویی ایران با غرب شروع شد.

این حرکت ایران دوران ساز شد.

از طرفی حکومت‌های کمونیستی فرو ریختند و از طرف دیگر آمریکا که به یکباره خود را قدرت بلامنازع می‌دید در پی حاکمیت مطلق و تمام عیار بر آمد. یک گروه خاص از یهودیان صهیونیست تئوری “برخورد تمدن‌ها” را دادند که هدف همان بود که گفته شد.

سخن کوتاه زیرا قصد بررسی تاریخ کامل این چند دهه نیست بلکه اینکه؛ ایران با موضعگیری محکم در برابر غرب، کار را اکنون به جایی رسانده که می‌توان با قاطعیت گفت:

غرب دیگر ابدا قدرت سابق را ندارد.

اتحاد نظامی روسیه با کره شمالی:

اتفاقا خبری که امروز منتشر شد این سخن را کاملا تایید می‌کند خبر اینست:

“امروز پوتین در سفر خود به کره شمالی اتحاد نظامی کامل با این کشور را امضا کردند. بر این اساس که حمله به هرکدام از این کشورها حمله به دیگری به حساب می‌آید”.

این اتحاد نظامی اگر فراتر از ناتو نباشد کمتر از آن هم نیست. حالا اتحاد دو کشور با نیروی اتمی گسترده هیچ راهی برای غرب جهت حمله به آنها باقی نمی‌گذارد زیرا این دو با هم به‌واسطه توان بسیار بالای اتمی از غرب قوی‌تر هستند و می‌توان حدس زد که به زودی چند کشور دیگر هم در گوشه و کنار جهان به آنها بپیوندند. در حالیکه اتحادیه ناتو چند کشور کوچک اروپایی را در یک محدوده کوچک در بر می‌گیرد که اگر جنگی اتمی صورت بگیرد تشعشعات رادیو اکتیو هر بمبی می‌توانند تعداد زیادی از این کشورها را از زندگی عادی و یا حتی همه زندگی بیندازد.

نکته: این اتحاد از وابستگی بسیار زیاد روسیه به ایران به میزان زیادی می‌کاهد.

این دسته مسائل یا تغییرات در جهان به‌واسطه پای فشاری ایران برای استقلال و آزادی از استعمار غرب حاصل شد که:

“عصر جدیدی را در روابط بین الملل و تغییر سیستم حاکم بر جهان (استعمار سرمایه داران بزرگ بین المللی)، رقم می‌زند.”

اینکه ایران نیز وارد این اتحاد نظامی بشود آن را خیلی تقویت می‌کند و از همه مهمتر صلح و عدم امکان تجاوز به ایران را کاملا تضمین می‌کند.

به یاد داشته باشید که قبلاً نوشتم: آنها نیز به پیمان نظامی همانند ناتو نیاز دارند.

نقش انتخابات ریاست جمهوری ایران:

چندی پیش رییس جمهوری ایران در یک حادثه هوایی کشته شد. تا چند روز دیگر انتخابات جدید ریاست جمهوری انجام می‌شود. غرب تلاش دارد تا شخصی طرفدار خود را به این مقام برساند تا آنچه در جهان پیش می‌رود را تغییر بدهد. تا همین امروز و پیش از اتحاد نظامی روسیه با کره شمالی آمدن رییس جمهوری غرب‌گرا در ایران می‌توانست تغییر زیادی در موقعیت روسیه (در حال جنگ با ناتو در اکراین) ایجاد بکند و حتی موقعیت رو به جلو اتحاد جدید ضد استعماری شرق بر علیه غرب استعمارگر را با خطر روبرو بکند، ولی اکنون فاکتور دیگری بر توازن قدرت به نفع شرق وارد شده است.

به هر حال مردم ایران باید بدانند که هر چند سال‌های زیادی را زیر فشار بودند ولی آنها تاریخ ساز شده‌اند و اگر در انتخابات جدید نیروی ضد استعمار غرب، دولت را به دست بگیرد و سیاست‌های دولت پیشین را دنبال بکند در مدت کوتاهی تغییر جهان و در نتیجه برعکس شدن شرایط و بی اثر گردیدن کامل تحریم‌های غرب رقم خورده و بلکه برعلیه خود آنها شدن را شاهد خواهیم بود و نام آنها به عنوان تاریخ سازان ثبت خواهد شد.

اما اگر جناح طرفدار غرب (نوکران مستعمره‌گران) دولت را بگیرد دوباره شاهد درگیری‌های همانند چند سال گذشته میان استقلال طلبان با عوامل/بردگان غرب خواهیم بود.

۱۹ ژون ۲۰۲۴

۳۰ خرداد ۱۴۰۳

اپسالا – سوید

فیلسوف صاحب مکتب

م. حسن بایگان

USAIran