اگر مقصود از نوشتن برجام جدید آنست که دوباره مذاکرات بشود و چیزی جدید نوشته بشود فهم آن مشکل و غیر قابل قبول است. چیزی به نام برجام ده سال پیش نوشته شد و چندی بعد آمریکا از آن خارج شد و هیچ کدام از امتیازاتی که قرار بود به ایران داده بشود داده نشد. اروپا نیز نشان داد که مستعمره آمریکا است و ابدا اراده‌ای از خود ندارد. دولت دمکرات‌ها در امریکا نیز سعی در بازگشت به برجام نکرد بلکه بر تحریمها افزود.
حال که برجام به پایان ده سال و در نتیجه پایان دادن به تحریم‌های سازمان ملل نزدیک می‌شود چه دلیلی دارد تا دوباره برجامی نوشته بشود که احتمال یا بیم آن می‌رود که این ده سال را تجدید بکنند و مکانیسم ماشه را هم در آن بگنجانند؟
اکنون که به پایان ده سال نزدیک می‌شویم و ایران خطای بزرگی انجام نداده است باید حمایت کشورها را به دست آورد و همه چیز پایان بیابد.
بزرگترین خطا یا حماقت احمدی نژاد آن بود که هر دست آورد کوچکی را بسیار بزرگ جلوه می‌داد و برگ برنده‌ای به دست غرب می‌داد تا تحریمی بر تحریم های ایران بیفزایند تا کار به جایی رسید که نباید.
حال دولت ایران باید درس گرفته باشد و نباید در باره مسایل نظامی خود اینهمه داد و فریاد و تبلیغات بکند!
مکانیسم ماشه را فقط دیوانگان و یا بندگان در قراردادها می‌پذیرند.
۲۴ ژانویه ۲۰۲۵
۵ بهمن ۱۴۰۳
الصویره – مراکش
فیلسوف صاحب مکتب
م. حسن بایگان
