چند سال پیش در دانشکده فیزیک دانشگاه اپسالا کار ساده‌ای داشتم. فیزیکدانان دو دسته کاملا مشخص و متقابل بودند. یک گروه هیومنیست یا انسان دوست بی تکبر و مخلص که من را هم پذیرفته بودند. گروه دیگر متکبر و پر افاده که معلوم بود به گروه‌های قدرت و مخصوصا صهیونیسم وابسته‌اند و برنده جایزه نوبل فیزیک را هم آنها تعیین می‌کردند.
یک روز در ساعت صرف چای در محل مخصوص آن قسمت اتفاقا با یکی از پروفسورهای دسته دوم سر یک میز بودیم، وقتی فهمیدم استاد علوم فضایی است پرسیدم؛ خارج از جو زمین چیست؟
با قاطعیت گفت: هیچ!
با حالت سوالی دوباره پرسیدم: یعنی واقعا هیچ چیز وجود ندارد و خلأ مطلق است.
با ترش رویی گفت: بله هیچ چیزی نیست و خلأ مطلق است.
من دیگر چیزی نگفتم زیرا دیدم اهل عقل و منطق و بحث نیست؛ پس از آن میان ما سکوت برقرار شد. ظاهراً حتی از اینکه با من سر یک میز بوده ناراحت بود.
اما این پاسخ بسیار مسخره و از روی بی عقلی است. زیرا حتی در سطح دیپلم هم می‌دانند که نمی‌شود خلأ مطلق ایجاد کرد زیرا همه چیز در هم فرو می‌رود.
در مقابل این دسته آن گروه دیگر مردمانی بسیار متواضع و خونگرم بودند. روزی پرفسور علوم مولکولی یا اتمی با من صحبت کرد و گفت: ما در برابر بسیاری سوالات پاسخ نداریم، مثلا هنوز نمی‌دانیم ماهیت نور چیست و منتظر هستیم شما (اشاره به من کرد) فلاسفه پاسخ آن را بدهید؟
گفتم: فلاسفه نیز بدون داشتن اطلاعات کافی علمی نمی‌توانند پاسخ بدهند و هنوز زمان آن فرا نرسیده است.
هنوز پاسخ معقول، منطقی و علمی برای ساده‌ترین سوالات وجود ندارد.
۱۳ فوریه ۲۰۲۴
۲۴ بهمن ۱۴۰۲
آروشا – تانزانیا.
م. حسن بایگان
