از سالیان پیش بارها اشاره داشتم که ایران بالانس قدرت در جهان است. بطرف غرب یا شرق هرکدام برود بدنبال خود چند کشور را هم می آورد و کفه قدرت آن را سنگین تر میکند.
شرق جوان لامذهب، با رهبری چین و روسیه، درحال گسترش می‌باشد.
دنیای غرب، پیر استعمارگر مذهبی، با مشکلات درونی نیز دست بگریبان است.
غرب اما با تمام مشکلات خواستار آنست که تمام تجارت، صنعت، بانک، ارتش و… همه چیز کشورها (از جمله ایران) در دست آنها باشد. آنها حتی میخواهند فرهنگ مردم و دین اشان را هم در اختیار بگیرند نمونه ها بسیار است مثلا آنها با مسیحی کردن کره جنوبی وحدت میان کره شمالی و جنوبی را به حد بن بست کشانده اند. در تاریخ ایران نیز با مسیحی شدن ارمنستان (از زمان قدرت گیری ساسانیان) دروازه اتحاد/یکی شدن میان آنجا و ایران بسته شد.
اما شرق مذهبی نیست و در تفکر یا ایدیولوژی آنها استعمار زشت و ضد بشری نوع غرب وجود ندارد. ایران و سایر کشورها مانند افغانستان و… در پروسه همکاری های گسترده با این اتحاد می‌توانند مطمین باشند که با کمی هشیاری در یک سطح مساوی با آنها باشند و به توسعه ای مستقل در کنار یکدیگر برسند.
فوریه ۲۰۲۲ بهمن ۱۴۰۰
حسن بایگان
