درحالیکه جنگ اکراین هیچ خطری برای سوید و فنلاند نداشت اما آنها به بهانه
دروغین ترس از احتمال حمله روسیه، به ناتو پیوستند.
پیشتر پیمان ورشو آلترناتیو مقابل ناتو بود، حال آن پیمان از میان رفته و بسیاری
کشورهای عضو پیمان ورشو به ناتو پیوسته‌اند.
اکنون جا دارد در مقابل ناتو (این خطر بزرگ برای صلح و امنیت در جهان)، جبهه‌ای
مشترک ایجاد شود. این جبهه برای شروع می‌تواند میان ایران و روسیه تشکیل شود
زیرا احتمال اینکه ناتو بهر شکلی بهانه‌ای بتراشد (پیدا کردن بهانه از آسان‌ترین
کارهاست مخصوصا با بودن اسرائیل و …) و به ایران حمله بکند، هست.
مخصوصا اگر کار روسیه با ناتو در اکراین گره بخورد؛ آنگاه برای ناتو بهترین
آلترناتیو آنست که حمله ای به ایران بکند و ایران را از میان بردارد آنگاه ضربه زدن به
روسیه بدون جنگ نیز آسان خواهد بود؛ زیرا هم اکنون یکی از بزرگترین شاه‌رگ‌های
حیاتی اقتصاد روسیه عبور از ایران است.
پس مخصوصا در این مرحله که روسیه نیازمند حداقل حمایت ایران هست (که حتما
او را تقویت می‌کند)، ایران باید با روسیه وارد یک اتحاد نظامی بشود و به این ترتیب
خود را در مقابل حمله ناتو و دشمنان بیمه بکند. با چنین پیمانی ایران مطمین خواهد بود
که حتی در صورت لزوم سلاح هسته‌ای و ضد ماهواره و … و هر سلاح بسیار پیشرفته
در بالاترین سطح جهانی در اختیارش قرار خواهد گرفت.
در آینده این اتحاد می‌تواند با پیوستن کشورهای دیگر مانند چین، کره شمالی،
ونزویلا، نیکاراگویه، هند، پاکستان، تاجیکستان و… تقویت بشود.
حتی در همین ابتدا روسیه سپید نیز آمادگی آنرا دارد تا با روسیه و ایران پیمان نظامی
ببندند. سوریه نیز هرچند درگیری‌های داخلی خاصی دارد ولی او نیز می‌تواند همراه
آنها در همان اولین قدم باشد.
این اتحاد دست غرب در دخالت درون کشورها و احتمال کودتا و ایجاد جنگ داخلی
را ازمیان برده، و از طرفی مخالفین/اپوزیسیون دولت‌هایشان را به طرف حرکات
معقول و غیر خشونت آمیز و رفرمیستی می‌کشاند.
یک اتحاد نظامی اینچنینی همه کشورهای جهان (حتی آنها که در هیچ اتحاد نظامی
نیستند) را در برابر دخالت‌های مستعمراتی/استثماری غرب بیمه می‌کند و بهترین
آلترناتیو برای صلح و امنیت در جهان است. همچنین به نوعی ضربه به تحریم‌های اقتصادی
غرب نیز خواهد بود.
در حالیکه غرب دارد نیروهای نظامی خود را (ناتو) گسترش می‌دهد وجود این خلا
یا شکاف در میان شرق احمقانه است و باید پر بشود.
نکته: چنین پیمانی موضع ایران در مذاکرات برجام را تقویت خواهد کرد.
۱ ژولای ۲۰۲۲
۱۰ تیر ۱۴۰۱
اپسالا – سوید
