عکس و فیلم گرفتن در همه جای دنیا آزاد است حتی از پلیس و عملیات اش و انتشار آنها.
شخصا تجربیاتی در این خصوص دارم و همین یکی دو هفته پیش در فیس بوک نوشتم که در مرکز شهر یکباره دیدم شخصی از فاصله ۲-۳ متری با دوربینی خوب (نه تلفن) روی من زوم کرد و عکس گرفت. خیلی عادی برخورد کردم او هم زود گفت: حق افراد هست عکس بگیرند. و …
خود من هم در سفرهایم از مردمان عکس می‌گرفتم و چند بار هم اعتراض شد در مواردی با پلیس و ارتش و حتی پلیس امنیتی آن کشورها درگیر شدم و در نهایت حق به من داده می‌شد.
شواهد نشان می‌دهد که این اعتراضات در کشورهای توسعه نیافته صورت می‌گیرد.
تجربیات زیادی در این خصوص دارم که نوشتن همه زمان بر است، به شکل صوتی منتشر و برای دوستان فرستادم.
در خصوص عکس گرفتن آن آخوند در بیمارستانی در تهران و اینکه روبروی او فقط آن خانم نبود بلکه فرد دیگری هم بود (که در نتیجه می‌توان نام عکس گرفتن عمومی به آن داد)، نمی‌توان او را به سادگی محکوم کرد، مخصوصا که این آخوند حاضر به همکاری بود ولی آن خانم غیر قابل کنترل شده بود و فکر می‌کرد تمام حق به جانب اوست و حق دارد هرگونه پرخاش و توهینی بکند. حرکت خشن آن زن و مخصوصا آن خانمی که اقدام به گرفتن و یا دزدیدن تلفن کرد جای محکومیت دارد.
ابعاد حقوقی عکس گرفتن باید برای همه مردم روشن بشود وگرنه در آینده برای عموم مردم مشکل ساز می‌شود و دلیلی برای رفتار مردمان نسبت به یکدیگر می‌گردد.
این واقعه باید به دادگاه رفته و جزییات آن بررسی بشود. از جمله حرکات خشن زن‌ها و اینکه قانون ایران درباره عکس و فیلم گرفتن چه می‌گوید (و اگر قانونی وجود ندارد قانونگذاران موظف به تعیین قانون بشوند), و اینکه در یک محیط بسته و مانند آن بیمارستان قوانین چیست که در این مورد ممکن است میان دولتی و خصوصی هم متفاوت باشد.
اما موضع‌گیری‌هایی که جنبه سو‌استفادهای سیاسی دارد، نشان از صداقت و یا عدم صداقت سیاسی افراد و سازمان‌ها دارد و اینگونه قضاوت‌های سیاسی غیر معقول و جهت‌دار، باعث ضربه زدن به توسعه سیاسی – اجتماعی جوامع می‌گردد و نشان از عقب ماندگی
سیاسی دارد.
اما؛ اگر این شخص آخوند نبود چه اتفاقی می‌افتاد و موضع گیری این سیاسیون و رسانه‌های غربی چه بود؟
۱۳ مارس ۲۰۲۴
۲۳ اسفند ۱۴۰۲
اپسالا – سوید
فیلسوف صاحب مکتب
م. حسن بایگان
